GLOBAL PRO GALLERY

De stad Rikuzentakata, Iwate Prefecture: zes jaar zijn verstreken sinds de aardbeving en tsunami in Japan in 2011. De kinderen die in het jaar van de aardbeving op de lagere school zaten, zitten nu allemaal op de middelbare school. In het langverwachte nieuwe schoolgebouw zijn leerlingen intensief aan het studeren. Terwijl er op de hoger gelegen grond nieuwe huizen worden gebouwd, wonen sommige mensen nog steeds in tijdelijke huisvesting naast verlaten huizen overwoekerd met onkruid. Ze wachten nog steeds op de dag dat ze hun vluchtelingenleven achter zich kunnen laten. Wat is de realiteit die we niet moeten vergeten? Ik stel deze vraag telkens weer als ik voor hen sta en de sluiter loslaat.

De straten weggevaagd door de tsunami. Dit is nog steeds een thuis voor de mensen van de zee die hun leven op de oceaan nooit zullen opgeven. Kinderen rennen langs de kust begeleid door het geluid van de branding. Dezelfde zee die op die dag in 2011 zoveel levens opeiste, is ook een plek die veel meer levens voedt.

En zelfs na zo’n ramp die de aarde op zijn kop zet, blijven oude tradities onafgebroken bestaan. Vandaag is het zeven augustus, de dag waarop het festival Tanabata wordt gevierd volgens de Japanse oude kalender. Op deze dag zijn de straten gevuld met de passie van het festival. Vorig jaar moesten door het district samengestelde groepen afzonderlijk van elkaar lopen, omdat de wegen versperd waren door de hopen aarde en puin die bij de wederopbouw werden gebruikt. Dit jaar verzamelden prachtige praalwagens zich op gloednieuwe wegen en reden ze langs de steile helling naar de recent geëgaliseerde grond. Geschreeuw en gezang mengen zich met de krachtige, galmende geluiden van Japanse fluiten en drums. De festivalparade volgt het pad naar de wederopbouw.

Ik ben hier niet naar toe gereisd om foto’s te maken die informeren, maar om foto’s te maken waardoor anderen het leven in deze stad samen met mij kunnen voelen. Wat kunnen we van deze stad leren? Waarom wil ik hier keer op keer weer terugkomen? Ik hoop dat zoveel mogelijk mensen de inwoners van deze stad ontmoeten via de foto’s die ik maak.