GLOBAL PRO GALLERY
Tetsuro Shimizu
Tetsuro ShimizuJapan
Geboren in Yokohama City in 1975. Nadat Shimizu was afgestudeerd van het Nippon Photography Institute, heeft hij drie jaar als assistent van de fotograaf Toshinobu Takeuchi gewerkt. Op 23-jarige leeftijd is hij als freelancer aan de slag gegaan. Hij houdt zich bezig met meerdere soorten fotografie, van natuurfotografie en momentopnamen tot documentairefoto's met een uniek uitgangspunt. Enkele van zijn fotocollecties zijn CHANGE, New Type, Tadpoles' Genetic Memory (Otamajakushi Genetic Memory), Track (Wadachi ), Tokyo Crows (Tokyo Karasu) en het foto-essay Journey on Horseback - The Journal of a Photographer Covering Mongolia for 20 Years (Umatabi - Mongoru 20 Nenkan Shuzai Shita Shashinka no Kiroku). Hij organiseert veel individuele exhibities. Shimizu heeft een aantal prijzen gewonnen, waaronder de eerste plek bij de Yonosuke Natori Photography Award, de Newcomer's Award van de Photographic Society of Japan van 2014 en de Sagamihara Photography Newcomer Honorable Mention Award van 2016. Hij is lid van de Japan Professional Photographers Society en doceert parttime aan de fotografiefaculteit van de College of Art, Nihon University.
De strenge Mongoolse winter is begonnen. In november krijgt het land te maken met de ene koudegolf na de andere. Het is bijna iedere dag -20 °C of kouder. De nomaden gaan iedere dag, ongeacht het weer en het seizoen, op pad met hun vee, zodat de dieren kunnen grazen. Ze gaan na zonsopgang weg en keren voor zonsondergang weer terug naar huis.
In november wordt in de regio Henti in het oosten van Mongolië een paardenfestival gehouden. Hoewel het festival om de paarden draait, zijn de nomaden de echte sterren. Het is een wedstrijd waarbij ze hun rijkunsten kunnen laten zien. Enkele evenementen zijn het verzamelen van semi-wilde paarden op de steppe met een 'uurga', een soort houten lasso, en een rodeo waarbij deelnemers op hol geslagen paarden zonder zadel berijden en ze temmen. Tijdens deze wedstrijden gaan man en paard de strijd aan om te bepalen wie de sterkste is. Als het paard ontsnapt, is hij de winnaar. Als de nomaden verliezen of van hun paard vallen, barst het publiek in lachen uit. De trotse nomaden verliezen echter niet snel. Ik wil geen moment missen, dus ik aanschouw de evenementen door de zoeker van de OM-1 Mark II en maak gebruik van stille repeterende opnamen. Zelfs in de extreme kou kan de AF bewegende onderwerpen zonder problemen volgen. Ook de batterij presteert goed.
De eerste keer dat ik een wedstrijd zag waarin nomaden de borstwervels van hun vee met hun blote handen breken, stond ik echt versteld. Die botten zijn zo hard dat een amateur zoals ik mijn handen zou breken, maar de nomaden sloegen de ene na de andere stuk. Volgens mij zit het in de timing. Door al het vlees op te eten, inclusief het beenmerg, eren de nomaden hun vee. Ze behandelen de dieren met evenveel liefde als hun eigen kinderen, gebruiken ze om zich voort te bewegen en laten hun offer niet verloren gaan door alles te gebruiken, waaronder de huid en vacht. Na het festival twee dagen lang gefotografeerd te hebben, begrijp ik eindelijk hoezeer Mongolen van hun paarden houden.
