GLOBAL PRO GALLERY

Była wiosna, pięć lat po wielkim trzęsieniu ziemi, jakie dotknęło wschodnią Japonię. Właśnie wtedy, gdy w mieście Iwate w końcu można było dostrzec oznaki podnoszenia się po tragedii, gniew natury ponownie uderzył w jego mieszkańców. Skutki trzęsienia ziemi w Kumamoto były odczuwalne nawet po upływie kilku miesięcy.

Fotografując, zaczynałam korzystać z doświadczeń zdobytych w Tohoku. Podczas pobytu w Iwate uwieczniałam nie tylko naturę, lecz także skalę strachu towarzyszącego na co dzień tamtejszym mieszkańcom. Co czuli, obserwując codziennie zmieniające się oblicza oceanu, gór i nieba?

Gdzieś pomiędzy potężną siłą natury a działaniami ludzi jest modlitwa — modlitwa przyjmująca formę festiwalu kultywowanego od pokoleń. Ludzie opłakują tych, którzy odeszli, mówią o dowodach na to, że ich przodkowie wciąż żyją, i dziękują szczodrej naturze za swoje istnienie. Czasami śpiewając, czasami zamykając oczy i oddając się cichej kontemplacji, pragną współistnieć z naturą. Chociaż ziemia w Kumamoto wygląda teraz inaczej, rytuały są tak głęboko zakorzenione, że opierają się upływowi czasu.

Robiłam zdjęcie za zdjęciem, jakby wyciągając po cichu rękę w stronę tych szlachetnych gestów. Dlaczego wybieramy życie w miejscu nieustannie dotykanym przez katastrofy? Szukam wskazówek w uwiecznionych chwilach.